Λίγα λόγια..
Η ημέρα της 15ης Αυγούστου είναι μια μέρα αφιερωμένη στην Παναγία η οποία γιορτάζεται με λαμπρότητα σε πολλές περιοχές της Ελλάδας.Μάλιστα, προς τιμήν της Παναγίας τηρείται αυστηρή νηστεία από 1 μέχρι 14 Αυγούστου κατά την οποία νηστεύουμε και το λάδι και για αυτό πολλοί χαρακτηρίζουν την γιορτή και ως το «Πάσχα» του καλοκαιριού.
Επίσης, λόγω της γιορτής, στο διάστημα αυτό δεν γίνονται γάμοι από την εκκλησία μας.
Στη χώρα μας, η 15η Αυγούστου είναι μια από τις επίσημες αργίες του κράτους.
Τι γιορτάζουμε..
Σύμφωνα με την παράδοση, όταν η Θεοτόκος έμαθε από τον Θεό για τον επικείμενο θάνατό της, ανέβηκε στο όρος των Ελαιών, έναν ορεινό όγκο στα ανατολικά της παλαιάς πόλης της Ιερουσαλήμ, για να προσευχηθεί και να ετοιμαστεί.
Από εκεί ειδοποίησε τους Αποστόλους να είναι έτοιμοι για το γεγονός. Όμως επειδή κατά την ημέρα της κοίμησης (του θανάτου Της) ορισμένοι Απόστολοι δεν βρίσκονταν στα Ιεροσόλυμα, λέγεται ότι μια νεφέλη τους έφερε κοντά Της.
Η Παναγία ετάφη στο μνήμα της Γεσθημανής. Τρεις μέρες μετά τον θάνατό Της, το σώμα της ανελήφθη στους ουρανούς, καθώς ο τάφος βρέθηκε άδειος.
Εορτασμός στο νησί
Σήμερα ο εορτασμός της Παναγίας γίνεται απλά , τυπικά αλλά με πολλή κατανυκτικά και η έλευση του κόσμου είναι μεγάλη , τόσο από ντόπιους αλλά και από πολλούς επισκέπτες του νησιού που μαθαίνουν ότι ο εορτασμός γίνεται στο Κάτω Νησί .
Από βραδύς νέοι και μεγαλύτεροι συγκεντρώνονται στην παραλία της Παναγιάς όπου ανάβουν φωτιές και περνούν την νύχτα μέχρι το ξημέρωμα , απολαμβάνοντας την αύρα της θάλασσας και την ηρεμία του τοπίου έχοντας το εκκλησάκι της Παναγίας από πάνω να τους προσέχει . Την παραμονή το βράδυ γυναίκες του νησιού επισκέπτονται την εκκλησιά όπου στολίζουν την εικόνα , καθαρίζουν τον χώρο και γενικά αλλάζουν την όψη του ναού ώστε την επομένη να υποδεχτεί η Παναγιά τους πιστούς .
Ανήμερα ο περίβολος χώρος γεμίζει από αυτοκίνητα και επισκέπτες όπου γίνεται η θεία λειτουργία και μετά ακολουθεί ένα πανηγύρι ευχών μεταξύ των ντόπιων γιατί στο νησί τα ονόματα Μαρία και Παναγιώτης έχουν το μεγαλύτερο άκουσμα .
Παλαιότερα καθώς θυμόμαστε τα πράγματα ήταν τελείως διαφορετικά ,τότε όλη η διαδικασία ξεκινούσε από την προηγούμενη όπου γίνονταν εσπερινός και η κατάνυξη ήταν διαφορετική με το φώς των κεριών να στέλνουν κύματα ηρεμίας ..και οι μικρές φλογίτσες να αλλάζουν την εικόνα των προσώπων και να χαρίζουν συναισθήματα που δύσκολα μπορούμε να τα χαρακτηρίσουμε .
Η μετάβαση από το κέντρο του νησιού παλαιότερα γίνονταν με τα καίκια όπου καραβοκύρηδες μετέφεραν τον κόσμο χωρίς χρήματα από το μικρό λιμανάκι , την παραλία στο Κοντογόνι και έφταναν την θέση Αυλάκι όπου ο κόσμος έβγαινε με δυσκολία (εάν είχε καιρό) και μετά περπατώντας την ανηφόρα έφτανε στην εκκλησία .Άλλοι ερχόντουσαν με τα πόδια και η διαδρομή ήταν μεγάλη και δύσκολη και όσοι είχαν τρακτέρ με καρότσα μετέφεραν κόσμο με δυσκολία . Πρώτο βαρκάκι πάντα ο παππάς με τους ψάλτες για να ξεκινήσουν τον όρθρο και μετέπειτα την θεία λειτουργία .
Με το τέλος της θείας λειτουργίας και με το μοίρασμα του Άρτου που ήταν προσφορά πολλών ενοριτών ξεκινούσε το πανηγύρι και οι χοροί που κρατούσαν μέχρι το βράδυ , πολλοί πιστοί έφερναν μαζί τους φαγητά , κεράσματα και έστρωναν κατάχαμα και ξεκινούσε το γλέντι με την παρουσία οργανοπαικτών δίνοντας στην γιορτή μία πιο φασαριόζικα νότα .
Με την πάροδο του χρόνου την είσοδο του ηλεκτρισμού , την κατασκευή δρόμων , την κούραση του κόσμου , τις τόσες αλλαγές που έχουν γίνει ,η γιορτή έχει γίνει τυπική και σε όσους την είχαν γνωρίσει διαφορετικά ,φαντάζει αλλόκοτη και απόμακρη..η ζωή συνεχίζεται και η ελπίδα να ξαναδούμε την Παναγιά να λάμπει από το λαμπύρισμα των κεριών, ίσως ξανά να γίνει πραγματικότητα…
